Dick de Vries: Portretten

Eigenlijk ben ik helemaal geen kunstenaar. Een kunstenaar heeft de gave schijnbaar moeiteloos iets van bijna bovenmenselijke schoonheid te creëren.

Bijvoorbeeld Da Vinci, Rodin, Bach en Rembrandt waren kunstenaars. Ik maak schilderijen in olieverf. Geen complexe theorieën over kunst, gewoon schilderen wat je ziet, aardige olieverfjes die geen pijn aan je ogen doen. Mensen vinden over het algemeen ijsjes lekker, poep stinken en realistische schilderijen aangenaam om naar te kijken.

Er zijn heel veel mensen die verf op een doek smeren, helaas is niet iedere poging even succesvol.
Als je jong begint en heel lang doorgaat garandeert dat nog niet dat de kwaliteit verbetert.

Ontwikkeling is een proces, een opeenstapeling van fouten zonder de moed te verliezen doorgaan om beter te worden.

Het restaureren van olieverf schilderijen

Wat mij in toenemende mate zorgen baart is dat bijna iedere
schilderijenwinkel, handel en galerie aan het restaureren is geslagen.
Steeds vaker worden mij schilderijen aangeboden die volkomen door leken gemaltraiteerd zijn. Men probeert met Andy, Jif of een doorgesneden aardappel een schilderij schoon te maken.
Niet gehinderd door enige kennis van zaken tracht men met aceton , thinner en afbijt ( echt waar gebeurd ) een vernis laag te verwijderen. Men huldigt vaak het adagium dat een schilderij iedere tien jaar naar de restaurator moet. Dit is volkomen kul!
Vijftig of honderd jaar is veel realistischer. Hoe langer een schilderij origineel blijft des te beter dat is.
Restaureren van olieverf schilderijen is een ambacht dat met veel studie, onderzoek, kennis en ervaring opgedaan moet worden. Goede leermeesters en veel geduld zijn van eminent belang. Contact met collega restauratoren bijscholing en
internationale bijeenkomsten zijn mogelijkheden om kennis te verbreden.
Kortom, weet waar u aan begint als u een geliefd kunstwerk uit handen geeft!

Dick de Vries

zondag 14 januari 2018

Portretten

Geen opmerkingen:

Een reactie posten